Ingelheim is known as a red wine town. Nevertheless, white grape varieties predominate - albeit only just. Nevertheless, it rightly bears its name, because red wine culture is alive and well in Ingelheim!, © Angelika Stehle/IKuM GmbH

Wandelroute Ingelheimer Auslese

Simply the Best

Schitterende uitzichten over het landschap en de beste hoogtepunten die Ingelheim te bieden heeft: de Ingelheimer Auslese is een van de tien rondwandelingen. Het vereist enige conditie, maar beloont elke beklimming met een prachtig panorama.

De oude stadsmuren van Ober-Ingelheim torenen machtig en trots naar de hemel. De ochtendzon baadt het zandsteen van het versterkte landschap in een gouden gloed. De slotkerk, het startpunt van onze wandeling, torent achter de muren uit. We zien de Bismarcktoren aan de horizon. De verwachting stijgt in ons, want dit is een van de meest opvallende punten van de Ingelheimer Auslese wandeling. 12,4 kilometer liggen voor ons - met wijngaarden en fruitbomen, prachtige uitzichten en culinaire hoogstandjes.

Wijngaarden zover het oog reikt, gras dat bijna goud glinstert in de zon aan de rand van het pad en een klein geel wandelbord dat de weg wijst - welkom op de Ingelheimer Auslese wandelroute!, © Angelika Stehle/Stadt Ingelheim

We lopen langs de rand van Ober-Ingelheim, langs de Uffhubtor poort en de oude elektriciteitscentrale. Een klein geel bord met een boeksymbool en de inscriptie "Ingelheimer Auslese" leidt ons in de richting van Mainzer Berg. De term "Auslese" komt uit de wijnbouw. De wijnboeren plukken met de hand de beste druiven voor een Auslese. Auslese is een onderscheiding, een eer - net als deze route! Het biedt wandelaars het beste van Ingelheim.

Het pad leidt ons halverwege de Mainzer Berg door een weelderige zee van wijnranken, steeds weer geflankeerd door kleine wijngaardmuurtjes. We turen nieuwsgierig in de rijen wijnstokken en ontdekken verschillen in de manier waarop de wijnstokken worden geleid. Veel wijnboeren ontbladeren de druivenzone. Hierdoor kan de wind de individuele bessen snel drogen in geval van regen of mist en blijven ze gezond.

Het is hoogzomer in de wijngaarden van Ingelheim. Vlinders vliegen voorbij. Wit met zwart gebandeerde slakken slapen op droog gras. De druiven zijn nog niet rijp, maar over een paar weken gloeien de bladeren geelrood en hangen de druiven zwaar en zoet aan de wijnstok.

We lopen door de wijngaarden en komen met elke stap dichter bij de wijk Ingelheim in Großwinternheim. De Selztal Dom torent imposant boven de daken uit. Het is eigenlijk geen kathedraal, maar de plaatselijke bevolking heeft de opvallende protestantse kerk met zijn achthoekige toren deze bijnaam gegeven. Het uitzicht op Großwinternheim, het Selztal en de tegenoverliggende Westerberg betovert ons. Geen wonder dat een deel van de Panoramaweg parallel loopt aan onze wandelroute - een niet al te inspannende tocht door het pittoreske district.

Großwinternheim heeft een blauwbloedig verleden dat nauw verbonden is met het keizerlijk paleis. Bevoorrechte "koninklijke vrijbuiters" vestigden zich hier en gaven het dorp zijn welvarende uiterlijk. © Angelika Stehle/IKuM GmbH

Langs mooie vakwerkhuizen en verborgen wijngaarden lopen we verder het oude dorpscentrum in. De inwoners van Großwinternheim zijn trots op hun geschiedenis, want aan sommige huizen hangen borden met zwart-witfoto's uit vervlogen tijden. Alledaagse taferelen van een wijndorp, die het moeizame maar ook vrolijke leven van weleer laten zien.

We verfrissen onze handen in het koude water van de dorpsfontein naast een historische wijnpers. Er tegenover staat een elegant gebouw met een trappentoren. Het is een overblijfsel uit de tijd dat Großwinternheim de thuisbasis was van belangrijke en rijke aristocratische families. Het statige renaissancegebouw was voornamelijk de residentie van de ridders van Obentraut, die als burgemeester en schepenen in de 16e en 17e eeuw het lot van Großwinternheim bepaalden. Sommige van hun indrukwekkende herenhuizen zijn tot op de dag van vandaag bewaard gebleven.

Ons pad leidt ons verder omlaag naar de Selz. Kort voordat we de dichtbegroeide oevers bereiken, passeren we het voormalige dalstation van de Selz, door de lokale bevolking liefkozend "Zuckerlottchen" genoemd. Vroeger werden hier in de herfst vooral suikerbieten naar de Rijnhaven vervoerd - vandaar de naam - maar er werd ook regelmatig met de Selztalbahn gereisd. Tegenwoordig herbergt het voormalige treinstation een vakantiewoning. De route is een populaire fiets- en wandelroute.

Het rood-witte landgoed was altijd in zicht vanaf de Mainzer Berg, nu ligt het voor ons. We lopen over een oude geplaveide weg langs paddocks, schuren en strobalen. Dan betreden we het terrein van kasteel Westerhaus. Gebouwd door edellieden in de 16e eeuw, kocht de familie von Opel het rond 1900 als buitenverblijf. Tegenwoordig wordt het als wijnmakerij gerund door gravin en graaf von Schönburg, de vierde generatie van de familie die dit doet.

Aangekomen bij kasteel Westerhaus. Het is de perfecte plek voor een lange pauze. De ijskoude roséwijn brengt zomerse vrolijkheid in het glas tijdens de openingsuren van het huis. Een welkome verfrissing en beloning na de steile klim., © Angelika Stehle/IKuM GmbH

We kijken uit naar onze eerste echte pauze en vinden een schaduwrijk plekje voor het kasteel. Het uitzicht vanaf hier is adembenemend. Bij een glas wijn kijken we tevreden terug op het eerste deel van onze wandeling. Halve tijd!

Goed uitgerust vervolgen we onze weg. Voorbij de Westerberg stoeterij openbaart zich nu een compleet nieuw landschap aan ons. Brede graanvlaktes, schaduwrijke stukken bos en uitgestrekte paddocks vervangen het wijngaardpanorama.

Er lopen verschillende rondwandelingen over het plateau van de Westerberg, waaronder de Hiwweltour Westerberg in Rheinhessen. Het is een van de twee Hiweltochten die door Ingelheim lopen en trekt samen met de Hiweltocht Bismarcktoren wandelaars van heinde en verre naar Ingelheim. Het woord Hiwwel betekent heuvel in het Rijnlandse dialect en is kenmerkend voor het zacht glooiende landschap.

Onze route is nu bijna rechttoe rechtaan en zonder hellingen tot we de Bismarcktoren bereiken. De 31 meter hoge, stevig gebouwde kalkstenen kolos is onze volgende bestemming. De Rheinhessen Bismarck Vereniging liet hem bouwen als symbool van patriottisme ter ere van de eerste Duitse kanselier. Als je de 111 treden naar het platform beklimt, kun je genieten van een prachtig uitzicht over Ingelheim en de Rijnvallei.

Eenmaal beneden is het nog maar een paar honderd meter naar Ober-Ingelheim. We passeren de Ohrenbrücker Tor poort en passeren Kloster Engelthal, een voormalig cisterciënzer klooster - tegenwoordig een mooie wijnmakerij met restaurant. Wijngaarden liggen dicht op elkaar in de smalle straatjes van de oude stad en verschillende restaurants nodigen je uit om de wandeling af te sluiten met een glas wijn en culinaire hoogstandjes. Het is een mooi laatste deel van een afwisselende wandeling.

We komen graag terug voor een van de andere negen wandelroutes van Ingelheim - in het voorjaar voor de appel- en kersenbloesem of in de herfst als de wijngaarden volop in kleur zijn.we komen graag terug voor een van de andere negen wandelroutes van Ingelheim - in het voorjaar voor de appel- en kersenbloesem of in de herfst als de wijngaarden volop in kleur zijn.